وقتي دلمان ميگيرد تاوان لحظاتي است كه دل ميبنديم

............

ترجيح ميدهم خقيقتي تلخ مرا يك عمر ازار دهد تا اينكه دروغي يك عمر  ارامم كند.

09382240575

سلام وبلاگت در مجموع  خوب بود

در سال 2008 در مود این قرار گرفتم که من چرا زنده ام و دوست داشتم بمیرم!5 رزوز مانده به ژانویه 2009 دوستی از من ایمیلم را خواست بوی گفتم منضور همون دبلیو دبلیو است!؟ خندید و ناسزایم گفت ... تو هنوز فرق ... را با... نمیدونی مرتیکه...(البته دوستی صمیمی از دوران خدمت  است که اجازه دار... بکنه) همون روز از بچه ها که از سال 1374 کامپیوتر دارند خواستم برام ایمیل درست کنند خودم هم یادگرفتم(یکسال قبل تایپ یاد گرفته بودم!) خلاصه وارد دنیای نت شدم برام خیلی لذتبخش بود روزی 18 ساعت پای نت بودم! دهها سایت بین المللی عضو شدم روزی 100 تا میل دریافت و میخوندم. صد ها زن دوست در 20 کشور جهان پیدا کردم وسرمگرم ارتباط بود- مطالبی که سالیان دراز دنبال فهمیدن وخوندنش بودم و کتاب و... در دست نبود ویا خیلی مشگل می توانستم دست یابم را با 3 سوت در صفحه دیدم و شکمی از عزا در اوردم- موسیقیهای قدیمی فیلمهای قدیمی- قدری هم فیلمهای س/ک/س ارتباط جهانی و خلص (البته من در برون مجازی هم خودمم اما برخی سکرتها و تابو ها  سانسوری بود اما اینجا راحت تر انچه درونم و دلم واحساسم ونیازم حکم میکرد بیرون می  ریختم و کلی بهرمند و اطلاعاتم توسعه داده شد روزانه حدود 300 ایمیل/پیام چک کردن حذف ارسال برای دوستان(83 گیرنده سطح یک 16 گیرنده سطح دو و34 گیرنده سطح سه دارم به طوری که یاهو جوابم میکنه از حجم ارسالهای رایگان من) دیگر دلم نمی خواهد بمیرم و در دو ماه اول 8کیلو وزن کم کردم ، اما هر پدیده حسن و عیبش را با هم دارد : برق خوبه اما اگرندونی؟ می کشه؟ یا مصرف بی جا هزینه را بیشتر میکنه کسانی که در اینجا فریب میخورند/ یا فریب میدهند در بیرون هم می تونند وشاید راحت تر و حضوری ونقدی فریب بخورند یا بدهند- اما اینجا امن تر از بیرونه؟ مهم اینه که درد دل تبادل یافته ها / انتقال تجارب راحت تر فوری و بدون هزینه است ودر صحت وصفش همین بسه که دشمنان ایران و ایرانی مخالف توسعه و دسترسی عموم مردم به انند/ کاهش سرعت فیلتر کردن 15 میلیون سایت1؟ جرایم!؟ دیگه اشکارتر از صحت و مفید بودن ان نمی ماند چون دشمنان نمی خواهند بدان دستیابیم پس عالیه؟ یکی دیگر از دلایل

اندسته ای که بیرون انطوری نشون میدن!؟ کمبودها / ارزوهای نا سازگار با وجوشون  و دهها درد بی درمان دارند که مهمترینشون اینه که نمی دانند نادانند؟ و نادانان کمتر غم دارند و غمشون کوچکه مثل خودشون ودرسایز خودشون ، این دسته در دنیای مجازی هم همونی که در خارج از ان ! اما دنیای مجازی برای دسته خارج از انها که درک دیگری از زندگی انسانیت شرف غرور مای و بشری دارند ودر دنیای بیرونی مکان و مصلتی دلخواه بینش خود نمی بینند مجازی بهترین است و فرموده شما کاملن مصداق دارد - به مطلب بعدی من توجه نمائید-مرسی

هيچ دلي بي بهانه نميگريد

نميدانم بهانه ها دلگيرند يا  دلها بهانه گير

سلام نفس جان مطالبی که نوشتی روخوندم ولذت بردم واستفاده کردم فقط کاشکی تو این جامعه مجازی انسانها صداقت داشتند وبه راحتی دروغ نمیگفتند موفق باشی عزیز

 به سلامتی کسی که نمیشناستت ...اما نوشته هات را میخونه تا از درونت با خبر بشه و بهت بفهمونه که تنها نیستی

هرگز نميخواستم تو را در تاريكي

    رها كنم .... نميخواستم پشت سرت كلامي تلخ بر زبان بياورم

تو اما دوست داشتن را  ارزان پنداشتي ومن هرگز سزاوار چنين

فراموشي نبودم....ء

واقعا جالب و زيبا  بود. پاينده باشي

نفس جان تا حدی با حرفت موافقم اما خدایی تو و بیرون نداره همهمون گم شدیم

کی یادشه ک از کجا اومده و کجا قراره بره؟

کی یادشه ک اصلا برا چی اومده؟

اصلا بزرگترین مشکل شایدهمین باشه ک و دنیای واقعی مجازی هستیم و تو دنیای مجازی حقیقی؟

باید دلایلشو ببینیم چیه؟

شاید دلیلش این باشه ک تو دنیای واقعی ی رقابت سنگین با هم تو کلاس گذاشتنو چشم و هم چشمی داریم؟ و اینجا چون کسی نمیشناسه مارو کمتر تو این فازاییم

شایدم دلیلش این باشه ک عمیقترین زخمارو از عزیزترین کسامون داریم؟برا همین هرچی طرف غریبه تر میشه باهاش راحتتر مییم

شایدم دلیلش اینه ک اینجا وقتی دردتو میگی باهات هم دردی میکنن اما بیرون ازینجا سرزنشت میکنن مثلا اگه خواهرمن بیاد بهم بگه ک توی یدوستی فلان بلا بسرش اومده تا اخر عمر نگاه سنگین کنترل شدید برا خودش میخره اما اگه یکی از اعضای سایت بیاد بگه  چی بهش میگم؟هزاران هزار بار بهش امید میدم ک هنوز زندگی جریان داره و از ین تجربت تو باقی زندگیت استفاده کن

اینجا وقتی میبینیم دوستت صدتا صدتا دوست تو اد لیستش داره کاری بهش نداریم اما  اگه همون ادم دوستیش ب بیرون از نت برسه انقد محدودش میکنیم ک خفه شحق نداره حتی نگاهش درگیر کسی ش ک واقعا زیباست و واقعا نگاه کردن داره

اینجا وقتی ادما گریه میکنن بهش میگیم قلبش پاک هم دردی میکنیم  بیرون ازینجا گریه برامون نشونه ضعفه ادماست بهش میگیم خجالت نمیکشه با این هیکلش عین بچه ها........ا

در کل بنظر من ادما یا یرنگنو صادق با شخصیت واقعیشون زندگی میکنن یا نه با شخصیت کاذب

اونیکه یرنگ  دنیا براش مجازی وغیر مجازی فرق نمیکنه یرنگیش یرنگ میمونه

اونیم ک نه پی کلاس گذاشتنه هرجا ببریش همینکارو میکنه وقتی من خودم شخصیت خودمو قبول ندارم و همیشه سعی میکنم ک ی شخصیتی فراتر از شخصیت خودم ب نمایش بذارم دلیلش حس حقارته میخوام این حسو سرکوب کنم هرجا ک شده �پس فضا برام فرق نداره مجازی بودنشم برام مهم نیست فقط میخوام از شر اون حس حقارت رها شم

برا همینه ک نمیتونم نظرتو کاملا بپذیرم 

درمورد زنپوشندن زخما و پاک نکردن اشکا تا حدی صدق میکنه اما تو کلاسو چسو فیس نه  بنظرت چندتا مون تحصیلات واقعی زدیم؟چندتامون محل زندگیمونو واقعی زدیم؟قد؟وزن؟چهره؟حتی کدوممون عکسامونو گلچین نکردیم؟ اینجا هم متاسفانه همون بیرونه فقط هنو نتونستیم کاملا ب گند بکشیمش

پیروز باشی 

salam nafas jon matlabat ziba bood

وبلاگت خوب بود ولی بهتره همین تو این دنیا تشکیل خانواده و خانه کار و زندگی بدی دولت هم دیجیتالی شده شوهرم دیجیتالی گیر میاور خطبه دیجیتالی خانده بشه .....از رویا کی میخواهید بیایید بیرون زندگی شده چت و فیس ......................

وبلاگت خوب بود ولی بهتره همین تو این دنیا تشکیل خانواده و خانه کار و زندگی بدی دولت هم دیجیتالی شده شوهرم دیجیتالی گیر میاور خطبه دیجیتالی خانده بشه .....از رویا کی میخواهید بیایید بیرون زندگی شده چت و فیس ......................ی

دردهای ما غم های ما سکوت ما و هزار چیز مشترک ما

همه با هم همدردیم دردی مشترک که فریادش جایز نیست چرا که نمی فهمنت این انسانهای آهنین که غرق در دنیایی پوشالین با آرزوهای واهی که خود نداند چیست و فردایشان جز چند من خاک نصیبی نیست و در این حال سکوت خراشی بس عظیم تر از هزاران فریاد بر حنجره بی صدای ماست

که نتوانیم گوییم درد مشترک خود که ما انسانیم و انسانیت نصیب ماست که عشق چیست و وجودش چون خونی بر بدنه روح ماست نتوانیم گفت که بودنمان از برای چیست نتوانیم گفت و آخر همه غرق شدگانیم در این دنیا چرا که روزمرگی بزرگترین دشمن ماست دراین بازی نا برابر که غیر از باخت و سوختن با جماعت و یا کنج عزلت نشینی نصیبی دگر نیست مارا اما چه توان کرد جز داشتن امیدی هرچند کوچک به نوری که خواهد آمد آیا

و کند دنیای ما را رنگی و برد از بین سیاهی و بخشد درخشندگی به آسمان بی رنگ و نور قلب ما

آری همه همدردیم و به امید نور

درود و سپاسگذارم نفس جان

ممنون سکوت جان واقعا نوشته هات قشنگه